THE OLYMPIANS

THE OLYMPIANS

Το συγκρότημα  δημιουργήθηκε τον Σεπτέμβριο του 1965 στην Θεσσαλονίκη από τους 'Αλκη Κακαλιάγκο (πιάνο-hammond organ)   μέλος των "VIPS", και τα μέλη του διαλυθέντος συγκροτήματος των "BRAHMS" Πασχάλη Αρβανιτίδη (τραγούδι-μπάσο), Βαγγέλη Κουτσοτόλη (σαξόφωνο), Κούλη Καλογιαννίδη (κιθάρα), Δημήτρη Λαζαρίδη (τύμπανα).

 Πρώτες εμφανίσεις στo night-club "Χαβάη" στην Ν.Κρήνη (σήμερα νοσοκομείο ΙΚΑ) με "αφεντικό" τον Τάκη Κανίδη.

Πώς προέκυψε το όνομα Olympians, αναφέρει ο Άλκης Κακαλιάγκος:
  <<Αρχίσαμε και παίζαμε στη «Χαβάη» χωρίς όνομα, αλλά ερχότανε πολύς κόσμος. Οι Brahms είχαν ήδη πολύ ρεύμα που τους ακολουθούσε. Όταν παίζαμε, κάναμε και κάποια... ας πούμε εφέ. Δηλαδή, όπως καθόμουνα στο αρμόνιο, στην πλάτη μου από πίσω ήταν ο τοίχος που είχε τους διακόπτες με τα φώτα του πάλκου, της πίστας, κάτι πράσινα, κόκκινα, κίτρινα κ.λπ. -βέβαια τότε τα κλαμπ της μόδας ήταν στο μισοσκόταδο κι έπρεπε να έχεις βλέμμα αετού για να μην τρακάρεις- κι όπως έπαιζα στο αρμόνιο έβαζα το αριστερό μου χέρι από πίσω και αναβόσβηνα τους διακόπτες. Τότε το πρώτο μου αρμόνιο ήταν ένα Farfiza έπιπλο, το οποίο το πήραμε από την Αθήνα εγώ κι ο Νίκος ο Ελληναίος σε μία... περιπέτεια. Για να μπορεί το αρμόνιο να βγάζει βάθος στον ήχο, υπήρχε μέσα ένα μεταλλικό κουτάκι εντός του οποίου αιωρείτο ένα σύρμα σαν σπιράλ. Άμα όμως κουνούσες το αρμόνιο, αυτό το σπιράλ έβγαζε κάτι θορύβους μπαμ και μπουμ, λες και πέφταν κεραυνοί. Οπότε εγώ τι έκανα. Έτσι όπως έπαιζα, μία μέρα σβήνω όλα τα φώτα, δίνω μια κλωτσιά στο αρμόνιο κι αυτό άρχισε να κάνει μπουμπουνητά κι αρχίζω να αναβοσβήνω τα φώτα σαν αστραπές. Ο Πασχάλης παίρνει το εξωτερικό περιτύλιγμα από το πακέτο των τσιγάρων κι αρχίζει να το τρίβει μπροστά στο μικρόφωνο. Κι έτσι ακουγόταν σαν να πέφτει βροχή. Δηλαδή είχαμε βροντές, είχαμε αστραπές κι είχαμε και βροχή. Για εκείνη την εποχή ήτανε φοβερό. Μείνανε όλοι κάγκελο. Κι επειδή ερχόταν πολύς κόσμος, έπρεπε να βρούμε ένα όνομα για να μπει στην ταμπέλα. Πάνω εκεί ο Νίκος Ελληναίος είπε: OLYMPIANS
 Τί άλλο; Έχουμε Δία τον Κακαλιάγκο, που πετάει τους κεραυνούς, κι έχουμε και Απόλλωνα τον Πασχάλη, που είναι ο ωραίος. Οπότε είστε οι Ολύμπιοι Θεοί!

Ε, και με την ξενομανία της εποχής, αντί να πούμε “Οι Ολύμπιοι” είπαμε OLYMPIANS.>>

Η νεολαία της Θεσσαλονίκης από την πρώτη στιγμή αγκαλιάζει και στηρίζει με την αγάπη της το συγκρότημα.

Ο Γιώργος Κοντόπουλος  (ραδιοφωνικός παραγωγός) με τα μαγνητόφωνα του ηχογραφεί ζωντανά τους Ολύμπιανς σε μουσικό πρωινό στην "Χαβάη" και τους παρουσιάζει σε εκπομπή του στον Αμερικανικό ραδιοφωνικό σταθμό που λειτουργούσε τότε στην Περραία  Θεσσαλονίκης.

 Ο 'Αλκης Στέας σε εκπομπή του στο Κρατικό ραδιόφωνο βγάζει στον αέρα  την ίδια ηχογράφηση με ζωντανή συνέντευξη των Ολύμπιανς.Αυτή την εκπομπή την ακούει ο Γιάννης Σωκρατίδης τότε διευθυντής του υποκαταστήματος στην Θεσσαλονίκη της Δισκογραφικής εταιρείας "Ελλαδίσκ"  ο οποίος ενθουσιάζεται και ανοίγει τον δρόμο για να ηχογραφηθούν στην Αθήνα (Δεκέμβριος 1965), με παραγωγό τον Σπύρο Ράλλη, το πρώτο σαρανταπεντάρι δισκάκι με τον  "Τρόπο" και το "Συμπόσιο".Αποτέλεσμα, επιτυχία και αναγνώριση σ'όλη την Ελλάδα.

Σημαντικός σταθμός η πρώτη εμφάνιση των ΟΛΥΜΠΙΑΝΣ στην Αθήνα στις 2 Οκτωβρίου1966 στην "Χρυσή Βραδυά" σε μια μεγάλη πολύωρη συναυλία στο κατάμεστο Παναθηναικό Καλλιμάρμαρο Στάδιο όπου σμμετείχε όλο το μουσικό κατεστημένο της εποχής.

Επίσης διεξήχθη ένας διαγωνισμός νεανικών μουσικών συγκροτημάτων όπου οι Θεσσαλονικείς ΟΛΥΜΠΙΑΝΣ πήραν το 78% το ψήφων της Αθηναικής νεολαίας,''.....αυτό ήταν κάτι που έφτανε τα όρια ενός σκανδάλου.'Ενα απρόβλεπτο συγκρότημα από τη Θεσσαλονίκη ,τσάκιζε τα καλύτερα συγκροτήματα της Αθήνας -και μάλιστα μέσα στην έδρα τους!......" (απόσπασμα από το βιβλίο ''Ελληνικό Ροκ'' του Μανώλη Νταλούκα).

Η πρωτοφανής επιτυχία των "Ολύμπιανς", για τα δεδομένα εκείνης της εποχής. μπορεί να αιτιολογηθεί ως εξής. Πάντα οι νέοι θέλουν να έχουν την δική τους μουσική. Ο χορευτικός ρυθμός που συγκινούσε τότε (1965)  ήταν το σέικ. Οι "Φόρμινξ", που προηγήθηκαν των "Ολύμπιανς", έπαιζαν μεν μοντέρνα χορευτική μουσική, αλλά "σνόμπαραν" τον ελληνικό στίχο. Και γενικά όλα τα συγκροτήματα εκείνης της εποχής έκαναν το ίδιο, η τραγουδούσαν στα  ελληνικά με ξενική προφορά...."Από τη βραδυά εκείνη,όλα τα συγκροτήματα αναθεωρούν την στάση τους .'Ολοι αρχίζουν να γράφουν τραγούδια με ελληνικό στίχο η...... διασκευάζουν ξένες επιτυχίες στα ελληνικά...." (απόσπασμα από το βιβλίο ''Ελληνικό Ροκ'' του Μανώλη Νταλούκα).

Η καθαρή και ειλικρινής άρθρωση του Πασχάλη σε μελωδίες με ελληνικό στίχο, σε μουσική με "ευρωπαικό άκουσμα" σε σύγχρονους μοντέρνους χορευτικούς ρυθμούς έκανε να σκιρτίσουν οι καρδιές όλων των νέων, και να χαρίσουν όλη τους την αγάπη στο συγκρότημα και ακόμη να την μεταφέρουν και στις επόμενες γενιές.

Αποτέλεσμα όλα τα νεανικά ροκ συγκροτήματα άρχισαν να ηχογραφούν την μουσική τους πάνω σε ελληνικό στίχο,και μέχρι σήμερα όλα τα ροκ συγκροτήματα ακόμη και τα πιο.....(hard rock) τραγουδούν ελληνικά.Ετσι επικράτησε και ο όρος "Ελληνικό ροκ".
Ακολουθεί το "Συγνώμη" με στίχους γραμμένους από τον Ν.Ελληναίο, το "Σχολείο" και η δημοτικότητα του γκρουπ ανεβαίνει στα ύψη.

Στρατιωτική θητεία, σπουδές και άλλες οικογενειακές υποχρεώσεις απεμάκρυναν κάποια ιδρυτικά μέλη από το συγκρότημα.
'Ετσι πολλοί καλοί μουσικοί που εν συνεχεία διέπρεψαν στο μουσικό στερέωμα πέρασαν από τους "Ολύμπιανς" όπως οι Βασίλης Παπαβασιλείου (μπάσο-τραγούδι), Νίκος Παπάζογλου (ο γνωστός τραγουδιστής) και Γιάννης Καρατζόγλου (τραγούδι), Παντελής Δεληγιαννίδης (κιθάρα), Γιώργος Ζηκογιάννης (μπάσο), Νίκος Αρχοντής (βιολί-σαξόφωνο), Αντώνης Θεοδωρόπουλος (σαξόφωνο), Πάνος Λεμονίδης (ντράμς), Νέστωρας Δάνας (κιθάρα), Βαγγέλης Κιτσικόπουλος (κιθάρα-τραγούδι), Ρούλης Πυρίλης (ντράμς).

Το 1972 έχουν απομείνει από τα ιδρυτικά μέλη μόνο ο Πασχάλης Αρβανιτίδης και ο 'Αλκης Κακαλιάγκος. Τα μουσικά πράγματα της εποχής δεν ευνοούν την ύπαρξη συγκροτημάτων (1972). 

Ο Πασχάλης κατεβαίνει στην Αθήνα και ξεκινά μια επιτυχημένη σόλο καριέρα.

Ο 'Αλκης Κακαλιάγκος παραμένει στη Θεσσαλονίκη και συνεχίζει να συνθέτει μουσική, να κάνει μουσικές παραγωγές με αποκορύφωμα την μουσική επένδυση στην μεγάλου μήκους ταινία του Τάκη Κανελλόπουλου "Το Ρομαντικό σημείωμα" συμμετοχή στο 38ο Φεστιβάλ κινηματογράφου Θεσσαλονίκης 1987.Πρόσφατη συνθετική εργασία (2012) η μουσική επένδυση στο μεγάλου μήκους ( 116 λεπτών περίπου ) ντοκυμαντέρ "ΕΝΘΥΜΙΟΝ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ". Μια παραγωγή της ΕΡΤ 3 (Κρατική τηλεόραση) στο πρόγραμμα "Ο Αιώνας της Θεσσαλονίκης"(Κ.Μπλιάτκας) για την επέτειο των 100 χρόνων (1912-2012) ελεύθερης Θεσσαλονίκης.